Onsekiz Mart Şiiri - Kadir Soytürk

Şu onsekiz Marta bak, dönüp yine geliyor...
Tarih sayfalalarından, dumanlar yükseliyor!

Nemrut gibi ateşi, körükleyen yakan kim?
Sonra da masum gibi, bir kenardan bakan kim?

Çanakkale suları, tutuşmuş yanıyordu;
Bu ateşi yakanı, tüm cihan tanıyordu!

Yedi düvel bir olmuş, gelmiş.Sorduk “ nereye “?
Çan asmak isterlermiş, kubbeye, minareye!

Mehmetcik teşhis etti, en başta ingilizi;
Fransız da orada, orada Kivi, Ozi!

Aynı yolun yolcusu, hepsi aynı damardan;
Bunlar sözden anlamaz, ancak anlar şamardan!

Kahpe, Çanakkale'de ne ummuştu, ne buldu?
Kuyruğunu kısarak kaçan, zar-zor kurtuldu!
.........................
Bebekler uyanacak, şu köpekler ürmesin;
Ez başını Mehmedim, ellerin dert görmesin!

Vatana göz dikene acıma, vur Mehmedim
Ta geldikleri yere kadar savur, savur Mehmedim!

Şair yamyam demişti; bunlar yamyamdan beter
Çikarttıkları fitne, insanoğluna yeter!

Gece -gündüz işleri hıyanet, zehir, tuzak
Uyanık ol Mehmedim, tuzaklardan ol uzak!

Şimdi dostuz diyorlar, yalan sakın inanma!
Şeytan asla dost olmaz, saflık narına yanma!

Dört bir yandan sarmıştı, bu sırtlanlar yurdumu
Doksan yıl gelip-geçti, saldırılar durdu mu?

Yine takıp gelirler, çanı boyunlarına....
Koca Millet aşina, kirli oyunlaına!

Saldırmanın cezası neymiş, herkes öğrensin;
Saldırı planlayan kafir hizaya gelsin!

Dört kitaba baksan da; son söz budur Mehmedim;
Düşmana göz açtırma; tokatı vur Mehmedim!