Önce bizlerin ruhlarında çalışmaya başladılar
tırpanlanmış ailelerin içinde hayata kavuşturdular
herşey zaten buna uygundu.
ona göre eğittiler
bağladılar en baştan ayaklarımızı yere sımsıkı
hatta demirlediler!
boynumuzsa en baştan büküktü
çünkü aileler de onlarındı.
büyüttüler
yeteneklerimiz -görünür- oldu
zekalarımız açıldı
korktular!
izin veremezlerdi...
önce kollarımızı kestiler
ellerimizi...
kalem tutamaz olduk
tutsak da yazamaz olduk korkudan
kapıda gardiyanlar bekliyorlardı.
dilimizi, sesimizi kayda aldılar.
ekmek istedik
bunu bildiler; borçlu kıldılar
dört bir yanımızdan bizi -kartlandırdılar-
bizi en yakınlarımızla vurdular
ta en ince noktalarımızdan
adına da 'merhamet' dediler...
ve şimdi tırnaklarımızla kazıyoruz bir şeyleri
umuyoruz, bekliyoruz
güveniyoruz kendimize
ve 'bağlı olduğumuz yer'e...
üzerimize bastılar hep
ve basıyorlar
ama gün gelir de kayarsak ayaklarının altından diye
hiç düşünmüyorlar
bu da onların eksikleri...
(Şubat 2006)
Ömer DalmanKayıt Tarihi : 5.5.2006 17:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!