Onlar Masum Ve Çok Güzeldiler

Yer kürede beyazlar giyinmiş saray yavrularında
Darlık görmemiş sahte sevilere kanıp gebe kalmış
Buz beyaz gecelerde doğurgan soylu(?) kadınlar yaşardı
Kocaman odalarda geceleri gibi beyaz geniş yataklarda
Beyazlara bürünmüş saray yavrularının lüks hayatlarında
Sular içinde ağrısız, sancısız bebekler doğuruyorlardı
Dadılar alıp gittiler ipek kundaklı, sarı saçlı, mavi gözlüleri
Yeni doğan tüm bebekler gibi onlarda masum ve çok güzeldi.
Ana olan soylu kadınlar acep evlat kıymeti nedir bildiler mi?

Benim ülkemin geceleri uzun, rengi gamlı siyahtı
O, simsiyah dert yüklü gecelerde feryatlar yükselirdi
Evlerde zor doğumlar, hastanelerde sezaryenle
Kanlı gözyaşları, dinmez ağrılar, sancılar, dualarla
Çocuk doğurdular, ana oldular kıymetleri bilinmedi.

Şarkılarda haram gecelerin yorgun, yoksul kadınları
Süt bebelerini bir cami avlusuna, zengin kapısına
Üşüyüp titreyen küçücük bir köpek eniğiydi sanki
İzbe sokaklara, leş kokan çöp bidonlarına bıraktılar
Umutsuz, çaresiz, şiddete açık bizim kadınlarımız mı?
“O bir doğurdu, ben dokuz” kandırmacasına sığınan
Sorumsuz, sözüm ona babalar mı? / kim, kim bilecek?
Dünyanın en güzel varlıkları çocuklarımızın kıymetini!

Dinmez ER / Çeşme / 2011. 12. 04 /