Onların elinde taş vardı, bizim elimizde gül.
Onların dilinde zehir vardı, Bizim dilimizde bal.
Onların gözlerinde öfke vardı, bizim gözlerimizde merhamet.
Onların yüreğinde nefret vardı, bizim yüreğimizde sevgi. İnsan olmanın özü, mayası sevgi değil
miydi?
Onlar bunu hiç bilmedi...
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta