Onlar Bilmez Rengini

Fakat bilemezler
Bu sonsuz kelime ezgisine,
Çehresini düşürmüş gökyüzüne,
Işıltısını kaybetmiş güneşe,
Yıldızlarını takmamış geceye,
Neşesini unutmuş bu şehre,
Yakıp yıkmak istediğim her şeye,
En çok da sen lazım.
Fakat onlar bilmez rengini,
Bilmezler gözlerinin çehresini,
Dudaklarının nemini, teninin gölgesini,
Bilmezler yüzünün soğukluğunu,
Kirpiklerinin sıcaklığını,
Kokunun bahara ilham verdiğini bilmezler.
Saçlarının ilmek ilmek boynuma dolandığını,
Nefesinin ruhumu esir aldığını bilmezler.
Bilmezler adının tüm şiirlere bedel olduğunu,
Renginin büyüsünü, dilindeki hüznü bilmezler.
Bilmezler, bilemezler, bilemediler…