Onlar biliyordu ölüme gittiklerini
Biliyorlardı, son görüşleriydi sevdiklerini
Son kez öpeceklerdi analarının ellerini
Son defa seveceklerdi bebelerini
Bir daha bakamayacaklardı gökyüzüne
Son kez uzatıyorlardı avuçlarını pınarların gözüne
Son türkülerini söylüyorlardı tepeden bakarken köylerine
Dönmeyeceklerini biliyorlardı, cigarlarını dokundurrurken ateşin közüne
Harun öğretmen veda ettiğini biliyordu öğrencilerine
Osman emmi son defa yem veriyordu güvercinlerine
Fatma ana son kez sarılıyordu can ciğerlerine
Onlar inanmıştı dönmeyeceklerdi evlerine
"Ölürsem şehit, yaşarsam gaziyim" diyorlardı
Vatan sağolsun deyip gidiyorlardı.
Ezan, bayrak, vatan nedir, biliyorlardı
Ardına bakmadan ölüme yürüyorlardı.
Yemin etmişlerdi, ya muzaffer olacaklardı, ya da şehit.
Ama vermeyecelerdi düşmana geçit.
Biliyorlardı düşman bir değil çeşit çeşit
Üstündü imanları, imkanlar olmasada eşit.
Bizimle diyorlardı yardımı Allah'ın
Biliyorlardı bu topraklar, son kalesiydi İslam'ın
Cihad, ayrılmaz parçasıydı iman'ın
Şehitlik, bedeliydi hür yaşamının
BİLİYORUM...! BİLİYORUM...!
Dönmediniz can verdiniz gölgesinde ay yıldızın
Sebebi oldunuz hür yaşayan oğulun kızın
İçimde alevlenir, her şehit haberinde sızın
BEN YAŞIYORUM AMA, BU VATAN SİZİN.
Mehmet KEÇELİ
30 Ağustos 2023
İstanbul
Mehmet Keçeli
Kayıt Tarihi : 22.10.2023 23:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!