Onlar Ay'ın Gölgesinde Daha Güzeldir

İşte öyle.
Umutsuzluğun umutsuzluk yolu çizdiği bu umutsuzluk yolunda,
Fazla durmamakla iyi ettim galiba.
Zaten bir şair demiş ya;
''Umutsuz sevilmez.'' diye.
İtiraz ederdim bazı bazı,
Bu olmayan şairin,
Olmayan sözüne.
Lakin gerçekler hayal dünyasına,
Amma zıtmış.
Daha yeni kavramaktayım.

Üzgün değilim korkma sevgili koltuk.
Doğru bir hamle yapmanın gururu sardı içimi.
Özgür kalması gereken tüm düşünce güvercinlerinin,
Salınışına şahit oldum bu mevsim içerisinde.
Sadece biraz yeşil tortular kaldı gönlümün çerçevesinde.

Rahatsız değilim korkma sevgili sandalye.
Hala onları taşıyor olmanın zevkini yaşamıyorum sanma.
Verdiğim sözlere sadık kalıyorum sadece.
Ve yine sadece gülüyorum,
Her nefes alışverişinde.
Neden hala yazıyorsun diyorsan sevgili şömine;
Olması gerekenler olur bu şiir bahçesinde.
Toptan mı yok edeyim bu diyarı,
Sadakatimin kanaat notu iyi gelsin diye?

Şöyle dönüp baktığında bir kötülük görüyor musun,
Pek sevgili kitaplık?
Şahsen ben;
Yeşil bir kıvılcıma ateş olmaya kalkmış,
Korkusuz korkak bir maceraperest görüyorum.
Güzellik görüyorum,
Zerafet görüyorum,
Gönlünün yıldızlarını saçlarına takmış,
Yıldızları çalınası bir kraliçe görüyorum.
Elleri şiirlerle, gözleri yeşilerle bezenmiş,
Tatlı bir telaş görüyorum.
Hepsi bu.
Ama bil ki;
Hırsızlığı tasvip etmiyorum.
Nasıl ki düşünce güvercinlerini kafesinden kurtarıyorum,
İşte gör ki;
Yıldızları Güneş'e mahkum etmiyorum.
Onlar Ay'ın gölgesinde güzeldir.
İsteseydi Allah'tan,
Gidemez miydi Güneş'in gölgesine?
Giderdi elbet, fakat;
Onlar Ay'ın gölgesinde daha güzeldir.
Daha zariftir ve bunun bilincindedir.
Bu mutlak ve haklı bilince hak vermemek,
Hıyarlık olsa gerek...

Yıldızlar Ay'ın gölgesine,
Ateşler Güneş'in çevresine...
Güneş, Ay'ı istese bile,
Kavuşmalarına engel gündüz ve gece...
Peki kim bu Güneş'in yâri ?
Bulunca haber ver sevgili...
Kendini bulunca haber ver...
Eğer gerçekten bu Dünya'daysan...
Her kimsen,
Haberin olsun;
Sen Güneş'in gölgesinde daha güzelsin...