Yokluğunda her geçmek bilmeyen an
Bin an sancısıyla kordan ateşler dileğimi
Dili olan, diline dolar sensizliğimi
Dili olan, boğazladığım yarınıma asılır zoraki
İncitirken güler haline, ve benim halime
Oysa ne var, di mi, halimizde?
Bi sıradan, yaşanan ömrü günleri, güllerden kırmızı
Bi sıradan, alkış tutmaz ellerin yazıp çizdikleri
Ve yine sıradan, eskimiş kocakarı hikâyesi benimkisi
Sahi hikaye dedim de
Bak anlatayım istersen usuldan
Taa dünden,ilk günden başlayarak, her şeyi
Bi iç döküş olsun sana ki, ben de rahatlayayım
Artık içerimde tutamadıklarımla
Bırak aleni sana tutunayım
Yine böyle bahar havasında başlıyor en son maceram
Karar veriyorum bazılarımı-kendimcelerimi paylaşmaya.
Önce güzel yanıtlar alıyorum,”anlaşılmıyor “ serzenişine inat
Derken “o” çekip çekiştiriyor satırlarımın etek uçlarını
Kızıyorum tabi bi kaç çekiştirmeden sonra
Deriyorum ben de kendimi tutamayıp verip veriştirmeleri
Uslanmayan dilim boynuna ip geçiriyor
Akıl almaz satırların sahibinin
Dem vuruyorum hitabın yanaşmalığına ve “o” nun birleştirdiği eki, ben ayırıyorum ellerimde
Öyle başlıyor işte, benim son hikayem
Bi gereksiz laf ebeliği ederken sobeliyoruz birbirimizi
Farkında olmadan her geçen gün İçime doğuyor sözleri, güneşimi batıran zaman dilimlerinde
Sadece söylüyor aslında, doğru ya da yalan
Ama yok, “o” bana yalan söyleyemez ki,benim gibi
Benim sezeceğimi ve çekip gideceğimi bilir ya
Yine de bazı “var” oluyor kulağıma, bazı bazı “yok”
Bazı kanat çırpan umudum oluyor kardan beyaz düşlerime
Bazı bazı da günle, batıyor gözlerime, katrelerimi dışa boşaltıp
Süpürüyorum bazı tüm korkuların rengini tenimden
Bazı bazı da yamıyorum gövdeme, yokluğunu
Yine de her gelişi baharın muştası şen sesime.
Onla daha bi yakarım alevin soğuyan sesini
Onla daha bi sakarım, elim ayağıma dolanmış, içiçe
Onla daha bi bakarım, düz cama yansımaya çalışan gözbebeklerime
Onla daha bi yazarım, kulağıma dirilen senciliğimi
Onla daha bi kazırım, hayatın gövdesine, varlığındaki benimi
Diyorum ya hep “ONLA DAHA Bİ” Ve herkes aynı “o”nun dışındaki
Hâlâ neresindeyim, bıçakladığım dünlerimin
Kan revan içinde “o”nu görememekteyim
Duyamadığım için de asıl
Daha bi yekinmekteyim bıçağın sapına
Hem dönemeden başına, taçsız mavi sürgünlerimin
Yalnız “o” nun renginden kendimi görebilmekteyim
Yani tuttum soluğumu, bi nefesini beklemekteyim….
17.03.2006 CUMA 10.12-10.35
Aylin Ayla SelçukoğluKayıt Tarihi : 25.5.2006 23:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Emek , edebi bilgi sanat değeri yönünden Muhteşem bir eser olmuş... Kardeşimi kutluyorum.
Sevgili Kardeşim: Aylin Ayla Selçukoğlu
Yoğun duygu altında yazılmış, duyguların bilgi birikim ve tecrübe ile mısralara etkili ve ustalıkla süzüldüğü sıradışı akıcı Nefis bir eserdi
Aslında konuyu dağıtmadan şiirin ilk mısrasından , şiirin finaline kadar her mısraya eşit yoğunluklu duygu aktarabilmek ve en etkili söylemi kullanarak şiiri en kısa tutabilmek veya kuvvetten düşürmeden gerekli uzunlukta tuabilmek özel bir maharet gerektirir.
Şiirin bütünlüğü ile uyum sağlayamamış veya duygusuz kalmış bir tek mısra göremedim.
Bu şiirinize ustalıkla yön verişinizi ve en etkili söylem biçimini mısralarınıza adeta bir ustalık belgesi kusursuz aktarışınızı tebrik ediyor başarınızın devamını diliyorum.
Şiirin hakkı olan: İlk Tam Puanı Tekirdağ'dan gönderiyorum.
Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olması dileklerimle sevgi ve saygılarımı sunarım.
Dr. İrfan Yılmaz. -Tekirdağ.
Onla daha bi yakarım alevin soğuyan sesini
Onla daha bi sakarım, elim ayağıma dolanmış, içiçe
Onla daha bi bakarım, düz cama yansımaya çalışan gözbebeklerime
Onla daha bi yazarım, kulağıma dirilen senciliğimi
Onla daha bi kazırım, hayatın gövdesine, varlığındaki benimi
Diyorum ya hep “ONLA DAHA Bİ” Ve herkes aynı “o”nun dışındaki
*Bu güzel diziliş ve şiirdeki anlatım çok hoş.Tebriklerimle.*
TÜM YORUMLAR (4)