Onkoloji Şiiri - Hüseyin Tahmaz

Nefesim daraldı önce

Dururken yorulur oldum

Sancılandım ince ince

Korkmadım da hayra yordum

Bir tuhaf hastalık hali

Gerildim bir yay misali

Doktora sorduk meali

Tutuldu herkesin dili

Ne yapalım geldi başa

Lezyonlar bakmıyor yaşa

Hüzün düşürmeden kaşa

Ver elini Cerrahpaşa

Gözlerimde benek benek

Koca bir sarı kelebek

Kırk ikimde oldum bebek

İlaçlar zehir zemberek

Onkolojinin önünde

Asırlık ceviz ağacı

Dindirmez acılarımı

Ne sevgili ne de bacı

Derman tükenir dizimde

İnsaf aranmaz sözümde

Yaşlar sel olur gözümde

İzotonik Krizimde

Saçlarım döküldü önce

Sonra karardı gözlerim

Söyle doktor söyle sence

Ölüyor mu hücrelerim

Yetmedi kemoterapi

Sırada radyoterapi

Gerildi ruhumun ipi

Hüzzam çalıyor efterpi

Alev alev yanar için

Buzul buzul donar tenim

Acı içinde inlerim

Mum gibi erir bedenim

Damarlarım düğüm doldu

Kabul etmiyor ilacı

Sular bile kokar oldu

Bal dahi geliyor acı

Onkolojinin önünde

Asırlık ceviz ağacı

Şu güzel bahar gününde

Bu ne dayanılmaz acı

Ey anam ey can sevgili

Dolaşmayın deli deli

Katlayın ıslak mendili

Güçlü direncimin eri

Sevgiyle güçleneceğim

Benliğime döneceğim

Umutla besleneceğim

Bu illeti yeneceğim

Hüseyin Tahmaz

Bodrum'a Veda 'dan