nurdan,yani ışıktan...
kendinden önce
uzun,upuzun gölgesi girer içeri
yüzünde bi kibir,bi sinir
gören onun beslediğini sanır
Kadirli milletini...
nurdan,yani ışıktan...
lakin nadirendir gördüğümüz
onun bu ışıktan olma halini
kavgadadır cümle alemle
başta kendisi ve sonra
dünyanın kalanıyla...
yine de nurdan işte!
ateş olsa
kendinden başlar yakmaya
deli çocuk,deli kız...
nurdan,yani cılız bi ışıktan...
incecik bileğini gören
cebindeki son kuruşa kadar
harcamak ister uğruna
.........
bi sabah omzu,kolları mosmor çıkagelir
nurdan,yani titrek bi ışıktan
bi meydan dayağı yemiştir
ağabeyinden...
öfkesi burnundadır,
solur...soğurur bütün kötücül ışıkları
nurdan,yani kimsenin görmediği bi ışıktan....
aslıhan acar polat
22.11.2007
02:42
Kadirli...
Kayıt Tarihi : 19.8.2011 17:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!