Önemsiz Kala Kala Şiiri - Kenan Gezici

O kadar önememi yoktu.
Benden bağımsızdı.
Olan biten.
Ben olmasam da.
Yürür giderdi.
Bir başkası.
Olurdu.
Aynı kaosu yaşardı.
Sürer giderdi.
Yine aynı şey olurdu
Aralarda zaman zaman.
Büyük boşluklar kalırdı.
Elbirliğiyle doldurulurdu.
Karabasanlar maalesef kapı eşiğinde.
Çepe çevre bölünür bir, bin parça.
Bazen güler durup dururken.
Ardından ağlayası gelir insanın.

Kenan Gezici 09/03/2025