Ondört Mart Gecesi Şiiri - Nebi Ünler

ONDÖRT MART GECESİ

Bir başına yakıldın Aşiyan
Ondört Mart gecesi, bensiz…
Ben Hak’ka sığındım Aşiyan
Ne yapabilir birkaç cahil densiz.

Yüreği olan karşıma çıkar
Lime lime ciğerimi sökerdi…
Asi gururumu çelmeler, yıkar
Günah, sevabımı çaya dökerdi.

Benimle doyardı o gün balıklar,
Gamze pınarı ahım la kururdu belki…
“Eyvallah…”ı ma şahit olurdu karanlıklar
Henüz tatmadım, diyemem; Ecel öyle güzel ki.

Sadece balkonun camları takılacak
Dünya’nın en şaheseri olacaktı Aşiyan
Nereden bilebilirdim ki bensiz yakılacak
Mendeburlar eliyle yanıp, solacaktı Aşiyan.

La ilahe İllallah… Muhammed Rüsulullah
Şeksiz, şüphesiz inanırım… Tapmam putlara…
Çomak Dede tepesinde yalvaracağım ey Gayretullah
Kuşlar, çocuklar doysun şu diktiğim incir, dutlara.

Yılgınlık yok… Niyet hayır, inşallah akıbet hayır
Dedeoğlu Aşiyan da gene Koca Dede’nin ocağı tüter…
Er geç gözlerinin içine bakıp diyeceğim; Sen kayır,
Ulan insafsız… Hakkı çiğneyen ancak kendini üter.

Gene gençler gelecek, gene semaver de çay
Gene cevizin altında neşeli muhabbetler olacak…
Her şerde bir hayır… Ektiklerimi, diktiklerimi say,
Allah rızasına say… Alın terim ahretime dolacak.

İsterdim Aşiyan’ım dolsun güzelliklerle lebalep
“Görelim Mevla neyler, neylerse güzel eyler”
Demişler… İyiliğe, kötülüğe bizler, birer sebep.
Ey Çomak dedem, güldürmek varken, üzenler neyler?

Şükür elhamdülillah, otuz küsur yıl
Gurbet kahrını yudumladım, sabır ile hep…
Aşiyanı yakmış, aklı evvel birkaç mendebur kıl
Ne olmuş ki demişlerse; Yılgın Yağmur ile kep.

Dedeoğlu Aşiyan’sız 25.03.18 – 08.23 Y.Y.