üşüyorum şimdi
aşktandır
yüreğimi çekiştirme artık kelimelerinle
aşkın filizini yeşertmek için
yerde yatan ölüyü
düreterek diriltmek gibi
gözlerin
ben gülümseyeyim diye mi
yeşilleri giyinmiş gelmiş yine
gamzelerin
dudaklarımın yanaklarındaki
ayak izleri mi
güzellikler
etrafımızı saran hava gibidirler
ve sadece
içimize çekilmeyi beklemektedirler
öyle uyku akmaktayken gözlerimden
lütfen gecenin bir saati gelip de
böyle damlama kalemimden
hatırlar mısın bir yaz akşamı
metroya birlikte binmiştik
daha ilk durağında
makinist frene bastığında
kollarımız birbirine değmişti
metro tekrar hızlanıp da
ne yani
seni de mi
unutmaya başlamalıyım şimdi
çaysadım bahanesiyle yanına gelişlerim
sona mı ersin
yanında gördüğüm o çocuk
artık bahçende
yaralı bir köpeğim
onu belki kenar mahallenin masum çocukları vurdu
belki arabanla farketmeden sen ezdin
ama artık,bahçendeyim
mülteci kelimeler kaçırdım
yüreğimden
topraklarına gizlice ayak basarken
hepsi de
sebebsiz yangınımın
duman renginde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!