Ölümün pençesindeyim ben saçlarına kurdum dar ağacımı
Nadiren de olmasa ölmek istedim bir an saçlarına kurduğun yoksa dar ağacımı
Dökülen bir yaprak dahi anlatamıyor akıtmadığın o gözyaşlarını
Elbet burada ağlayan gözlerim sen ıslatmazdın benim kadar mezar taşımı
Rüyalarımı terk ettim sen terk ettiğinde beni bundan dolayı kalbim bayağı nasırlaştı
Dönek bir dünyada yer alıyorum kafam kadar olmasa da
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta