Önden gidenler Şiiri - Gencay Coşkun

Önden gidenler
Çakıl taşları
Atarlardı
Miğferlerimize
Dikkat et
Kalleş ateş
Geliyor diye
Seslenirlerdi
Tüylerimiz ürperirdi
Sesin sahibini arardık
Ama bulamayacağımız
Kadar yakın
Diyarlardaydı
Bir cayırtı kopardı
Gökyüzü yırtılır
Yıldızlar yere
İnerdi
Karanlıkta
Herkes
Kendi yıldızını
Arardı
Ancak
Kendi kaderini
Bulurdu
Vücutlarımızda
Kırmızı çiçekler açardı
Bu çiçekler
Düştüğü memlekette
Acı acı kokardı
Yırtılan gökyüzü
İçin için ağlardı
Ayaklar hiç durmaz
Tabanlar yırtılana kadar
Hasretlere yürürdü
Hasretlerse yeni
Gelecekleri bağrına
Basardı sımsıkı
Sıcak döşek başında
Olsa da itler
Bizim
Bizi bekleyenler için
Daha yürüyecek
Çok yolumuz vardı
Yırtık gökyüzünde
Birer birer düşsek de
Tohum gibi toprağa
Önden gidenler
Gibi yeşerirdik
Dağdaki yaban
Bir erik dalında…