Her ne kadar “üç günlük dünya” denip
uzatılmaya çalışılsa da ömür,
aslında bir anlıktır.
Ne sıra dinler,
ne yaşlı,
ne genç,
ne çocuk…
Bir an varsın,
bir an yoksun.
Ondandır çırpınışlarım;
ondandır deli doluluğum,
öfkem, kavgam…
Hani, ondandır
bazen umursamayışım bile hayatı.
Ben diyeyim elli,
sen de yüz…
Günün birinde gelir ve biter
o hiç bitmeyecek sandığın ömür.
Unutulur gidersin;
sanki hiç yokmuşçasına
siler zaman insanı.
Ondandır,
ne rüzgâr
ne yağmur
incitmesin isterim bir gülü.
Ondandır dökülmesin isterim
kardeş kanı…
Sussun mesela silahlar;
hiçbir çocuğun gözünde
korku kalmasın.
Bir kız çocuğu
tek başına adımlasa geceyi,
arkasına dönüp bakmasa…
Emin olsa canından.
Ondandır, ondandır isterim;
eninde sonunda yok olup gideceğimiz
bu kısa dünya için.
Hiç olmazsa…
hiç olmazsa
hiç olmazsa incitme,
bir tek gülü dahi incitme.
Ve bil ki, sonunda herkes
kendi sessizliğine çekilir.
Kimse kimsenin yükünü, izini,
gölgesini taşımadan gider bu dünyadan.
Geride kalan tek şey,
kalbin neye dokunduğu
ve neyi kırmadığıdır.
Bu yüzden…
ömür ne kadar kısa olursa olsun,
hiç olmazsa geçip giderken
bir gülün yaprağını bile
acıtmadan geç bu dünyadan.
Kayıt Tarihi : 3.5.2024 16:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!