Önce gözler bakmamalıydı, sıra gözlerin değildi!
Yada ne diye eller uzatı kendini onun ellerine?
Kim ayaklarıma git dedi ki ona? Seveceğini kim dedi?
Öncesinden tükenmeliydi sözcükler! Ah sözcükler...
Söylesin dilim, susmasın bana. Nedir ondan çektiğim
Hele ki elim ve ayaklarım kırılmayı hak etmediler mi?
Dokunmayın gözlerime başı ağrıncaya kadar ağlasın!
Öncesinden sözcükler tükenmeliydi, seviyorum denilmemeliydi! .
Öncesinden sözcükler tükenmeliydi...
ayaklarım varya beden diye bir ceset taşısın bakalım
Hele ki ellerim öyle soğuk kala kalsın sabahlara kadar.
Bir şey olmaz uzuvlarıma, bedualar vurdu deyip geçin...
Öncesinde sözcükler tükenmeliydi bende. Ah bende...
Şimdi söyleyelim, bir taşa takılsaydı benim ayaklarım,
Onun kalbinden daha yumuşak olmazmıydı?
Sevmiyor kardeşim dedirtemedim kendime.
Öncesinden sözcükler tükenmeliydi
Seni seviyorum dememeliydim.
Öncesinden sözcükler tükenmeliydi...! !
Kayıt Tarihi : 15.5.2016 04:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!