Öncelik Annelerin Şiiri - Şükrü Topallar

Henüz yokken dünyada;
Taşımıştın karnında,
Bir hayli uzun zaman,
Anlatırdın her zaman.

Uyuturdu küçükken;
Manili ninnilerin.
Uyardın, öğüt verdin;
Sakındın kötülükten.

Bir yerim ağrıdı mı,
Ya da yaralandım mı;
Tutup hemen yaramı,
Şifa verirdin anne.

Yar olmaz ana gibi.
Uçan bir melek gibi;
Açardın kanadını,
Korurdun beni anne.

Şimdi kim koruyacak,
Derdimi anlayacak,
Benimle ağlayacak,
Hiç kimsem yok ki anne

Ayağı altı cennet,
Diyorlar annelerin,
Çocukken göremezdim,
Bakıp ayak altına

Nerde diye sorunca;
Derdin saklı o cennet,
Görmek için cenneti,
Üzmemelisin beni

Ne çok üzmüştüm seni,
Anacım affet beni,
Öpücük o ellere,
Binler,milyonlar kere

Saçım, sakalım çıkıp,
Olunca koca adam,
Yatardım kucağına
Okşardın beni ana.

İşte böyle, bak ana,
Çocuklar büyümüyor,
Ne kadar büyük olsa,
Kucak istiyor ana

Kıymetin bilemeden,
Sevip, sevilemeden,
Derdimi dinlemeden,
Zamansız gittin anne

Öğrendim zaman geçse,
Soruyorum herkese,
Kıymet bilinmez neden,
Birşey kaybedilmeden

Çocuklar kıymet bilin,
Sağlığında annenin
Sakın iki etmeyin
Onun dediği biri

Öpün, sevin, koklayın
Konuşun, hem dertleşin
Sıralama yaparken,
Öncelik annelerin

Anne sözü dinleyin,
Olun hayırlı evlat
Gösterip de hürmeti,
Görün saklı cenneti

Ateşin yaktığını,
Sen öğretmiştin anne,
Yokluğun ateş gibi,
Yakıyor beni anne

Özledim anlasana,
Geldim mezar başına,
Ağlıyorum duysana,
Kalkıp, bana baksana.

Başımı kucağına,
Alıp da okşasana.
Öyle hasretim sana;
Al koynuna soksana.

(11/02/07 - Izmit)