Önce Vatan Şiiri - Salih Kocabaş

ÖNCE VATAN
Kardeşler düşman olmuş huzuru yaşarken,
Yürekler yandı ihanet zehri damlarken,
Melekler tebessüm etti yerde yatarken,
Ulus soldu, ecel şerbetini tadarken.

Namert çoğalmış, mertliği satan satana,
Yazıklar olsun masuma bomba atana,
Hainler kol kola, yazık şehit yatana,
Başlar dik, can feda eşsiz cennet vatana.

Gülüşler kahpe, dostluklar çabuk satıldı,
Yardım eden yiğitlere kurşun sıkıldı,
Can pazarında çınarlar bir bir yıkıldı,
Şükür uyanışın meşalesi yakıldı.

“Yıkılmadı” sesleriyle doldu caddeler,
Bu yolda can verene seslenir şehitler,
Unutma! .. Her an vatanı savunur erler,
Mazlumlara zulmeden kazanamaz zafer.

Uyan! .. Kardeş dağ başını duman alıyor,
Entrikayla nice yurtlar parçalanıyor,
Sabrı gören gafil, volkan söndü sanıyor,
Azam silkinişle Türkiye uyanıyor.

Şanlı tarihle kahraman Millet ayakta,
Bilir hala şehit kanı kokar toprakta,
Birlik beraberlik var ay yıldız bayrakta,
Hakk’ın izniyle zafer doğuyor şafakta.