Önce;
Geçtim hasretlerden
Geçtim sevdalardan
Geçtim zulümden ve daha fazlasından
Adını haykırdı yüreğim
Beynim kemirdi mazinin en derinlerini
Anlatamadım kimselere ben seni
Dillendiremedim sana olan sevdalıklarımı
Ve en sonunda geçtim kendimden
Zamandan azâd oldum saatlerden vazgeçtim
Sonra;
Kendime geldiğimde hüzzam türküler bitmişti
Kabuk bağlamıştı açıkta kalan yaralarım
Dilim çözülmüş saçlarım dökülmüştü
Adını söyledim bilemedi kimse
Anlattım seni her önüme gelene
Duymadılar yüreklerince
Şimdi kendimdeyim
Başkayım, bambaşka
Yanı başımda kocaman sevdalı bir yürek
Biri yanımda biride yolda minicik iki bebek
Bundan sonra;
Neyleyim senden kalamayan mazi miraslarını
Al koynuna sakla sen yine en mahrem anılarını
Yaşıyorum şimdi bambaşka bir hayatı
Ben kendimdeyim gayrı
TUNAHAN ERMİHAN
11.12.2010 13:04
Kayıt Tarihi : 11.12.2010 13:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!