Önce Sevindim Ama...

Köyümün yaylasından köyüne giderken hep,
Soğukpınar, Sitlik'te bir mola verirken hep,

Aklıma ayı gelir; burdaydığımı bilirse,
Uzaktan kokum alır, ya derdim ya, gelirse!

Çevreme bakar kalır, tüm keyfim kaybolurdu;
Hele akşam olursa her yer ayı olurdu.

Bir gün köyümdeki bir avcıya sordum bunu,
Bir gün olsun bir ayı karşılamış mı onu?

Güldü bana dedik ki, seni takip etmezler,
Hiç korkma sen rahat ol sana bir şey etmezler.

Evet her yerde vardır, ayısı, kurdu çoktur,
İnsandan korkmayan hiç bir tane hayvan yoktur...

Önce sevindim ama, daha sonra utandım,
Ne de olsa kendinden korkulan bir insandım! ...