Bu nedir ya arkadaş? Bıktım artık bizim çocukların cep telefonu konuşmalarından. Bunların yüzünden telefon faturaları kabardı da kabardı... Her geçen ay ki fatura bir önceki faturayı fersah fersah geçiyor. Hayır bağırıp çağıracağım ya da ayaklarımın altına alacağım sıpaları, eşek kadar oldular, onu da yapmak istemiyorum, yapmam da zaten ama böyle de olmaz ki...
Gecenin onbirinde başlıyorlar, vıdı vıdı vıdı, başka bir şey yok. Konuştukları da akıllara zarar, yan yattı çamura battı, o ne demiş, bu ne demiş, kim ne demiş? Fasafiso, uyduruk kaydırık şeyler. İncir çekirdeğini doldurmayan geyik, ceylan, zebra, zürafa muhabbetleri...
''Önce sen kapaaaaaat.'' dediklerinde saate baktım gece on ikiyi beş geçiyor. Sohbet lüzumsuz konular üzerinde çok da lüzumlu olmayan bir şekilde devam ediyor. On dakika geçer yine o aynı sabıkalı cümle ''Önce sen kapaaaaaat.'' Ben de oda da sinir harbi ile sinirlerimi öldürmeye çalışıyorum da sadece çalıştığım ile kalıyorum sinirlerim ölmüyor daha da depreşiyor...
Yahu ne oluyor yani anlamış değilim. Önce karşındaki kapatsa ya da sen kapatsan ne fark ediyor bunu biri bana anlatsın. Hoş anlatsalar da zor anlarım gibime geliyor... Devam ediyor yine sen kapaaat yok sen kapaaat muhabbeti... Dalacağım şimdi odaya ''Niye kapanmıyor bir türlü bı telefon?'' diye soracağım, o zamanda olmayacak...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta