"YALNIZLIK" Adlı Romandan:
Daima şehirlerde ve şehirlerin de ana caddelere bakan evlerinde yaşamıştı. Şimdi bir taraftan güneş ılık ışıklarıyla ensesini yakar, bir taraftan toprak kokusu kendisini bayağı sarhoş ederken / o anda duyduğu haz kadar nefis bir hissi hayatta hiç tatmamıştı. Harikulade bir şeydi bu. Hatta o güne kadar daima hastalık veya nöbet alameti olan koltuk altlarındaki ter damlacıklarının cildini gıdıklayışı bile şimdi onu zerre kadar olsun üzmüyordu! . { Kitap Yazarı: A:J: CRONIN } (05.12.2012 02:25)
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta