severim doğayı
dalında açan goncayı
kırlardaki çiçeği
ılık yaz gecelerinde
aşk türküleri söyleyen böceği
ilkbaharda ağaçlara fısıldayan rüzgârı
yeni doğmuş kuzuyu
soğuk akan dereyi
dallarda öten kuşları
denizde batan güneşi
kışın dallardaki karı
çıtırdayarak yanan ateşi
evrene soluk aldıran ağaçları
yine de insandır
bunların önde geleni.
Kayıt Tarihi : 30.4.2007 13:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mithat Yaban](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/04/30/once-insan-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!