Önce İnsan Şiiri - Güler Kavlak

İstanbulda oğlumdayım.
Gitmeme var üç dört gün.
Oğlum gece çalışmaya gitti. Kotonda görsel düzenleme, bölümünde yurtdışında çalışacak. O gün büyük mağazanın düzenlemesine gitti sabah altıda, yedide geliyor.
Yorgun geliyor kalan perdelerini asayım dedim.Pencereyle yatağın arası yarım santim var. Yetişemem diye üç yastık koydum, üstüne örtü sardım, onlarıda yıkamış kabartıp elyaflarını pufi yapmıştım yumuşacık. Sol elimle pencerenin çerçevesini tuttum sağ elimle perdeyi astım düğmeyle köşeyi sıkıştırayım derken nasıl oldu anlamadım. Pufi yastıklardan ayağım kaydı düştüm araya. Sol elimdeki yüzüğün iç tarafı takıldı. Parmağıma taraf kısım, tamamen ay şeklinde kesildi kemikle elimin üstü deri kaldı allahdan parmağım kopmadı.Oğlum evde yok hemen elimi tutup mutfağa gidip peçeteyle bastırıp kanını durdurdum. Karşıda talebe çocuklar var. Biri kız diğeri erkek hemen seslendim onlara yavrum yardımcı olurmusunuz bana dedim. Hemen geldiler 112 yi aradık bileğimden yukarısını bağlayın dediler bağladık. Yavrularla bindik taksiye oğlum dedim beşiktaşa yakın askeri hastane var oraya gidelim tenha olur hemen müdahale ederler.Gitmez olaydık gittik. Suratları bir karış uykudanmı ettik, muhabbetlerinimi kestik anlamadım. Hiç hasta yok bir hemşire bir doktormu görevlimi anlamadım şöyle bir elime baktılar, nöbetçi hekimi çağırdılar. O gelene kadar yüzüğümü kesin, elim şişiyor dedim aletimiz yok, ameliyat hanenizde yokmu orası kilitli dedi.Lütfedip uykulu nöbetçi doktor geldi yüzüğü yarılan yere bastırıp çıkarmaya çalışıyor doktor bey çıkacak gibi değil ben baktım yüzüğü kesin, Alet yok. Parmağınızı dikerim ama sinirler kopmuş olabilir ortapedi görmesi lazım siz en iyisi gataya gidin diyor yol bilmem iz bilmem. yanımdaki yavrular zaten garip. Doktor parmağımı temizlerken hemşire hanım bir su verirmisiniz? SUYUMUZ YOK:
Siz susuzmu oturuyorsunuz sabaha kadar burda dedim doktora döndüm.Biz konuşurken lütfetmiş aklı sonradan ne demişse bir fincan su getirmiş.Boğazım çok kurumuştu yoksa o suyu alıp dökecektim
Parmağımın Yarılması,İçindeki etlerin dışarı çıkması,morarması. Yüzüğümün katilim gibi parmağımda durması üzmedi de hemşirenin suyumuz yok demesi, yokmu. işte o canımı çok çok acıttı. Damacanası yoksa acilin lavabosu var ordan doldurup verseydi de, ilgi zaten yok onu söylemeseydi.
Bu olaylar yaşanırken başka hemşire geldi siz emeklisiniz yakında Taksim eğitim ve araştırma hastanesi var oraya gidin dedi karnemizi verdi elimize.Ordaki görevli askercik baktı yüzüme sanki elinden gelse parmağımı tutup, iyileştirip gönderecek gibi.
İçimden yavrum hayırlı teskereler dedim teşekkür ettik ayrıldık ordan. Yorduk uykularından, muhabbetlerinden etmiştik onları. Yavrularla bindik taksiye gittik taksimdeki Eğitim ve araştırma hastanesine.Nasıl kalabalık. Nöbetçi doktorlar, hemşireler, görevliler hepsi hastaların başında çocuklar işlemleri yaptırırken hemşireler beni aldı oturttular sordular hemen tatanos aşısı yaptılar. On dakika sürmez gelir dr alçıda şimdi dediler. hepsi sorumluluklarının bilincinde hastaya yaklaşımlarıda o yönde. beş dakika geçmedi Selvi boylu, buğday tenli, güler yüzlü,tatlı sözlü dr geldi.Yaşı var otuz otuz beş. Kendi daha genç başarı, sağlık, huzur, mutluluk dolu yaşam sana oğlum. Ve senin gibi insan evlatlarına.
Hemen müşahade odasına aldılar. Parmağımı incitmeden her evde olan keskiyle kestiler, temizlediler.Parmağım sürtünürken pimapeni sıyırmış birde onlar batmış parmağıma çok dedi bıçak kesmiş gibi kemiğe kadar kesmiş kaba eti yarım ay şeklinde. Anneciğim şimdi inne yapıp uyuşturup dikeceğim innemi yaptı iki dakika sonra geldi dikmeye. Anlattım diğer hastanede yapılanı çok zoruma gitti dr oğlum dedim. İlgi yok bir yudum suda yok. Temizledi, konuşarak beni rahatlattı dikti tamam anneciğim yarın gel ben burdayım bakıp pansumanını yapalım dedi. Karnemi aldı ilacımı yazdı, kart verdi gelmeden ara randevu al bekleme geçmiş olsun iyi geceler dedi gitti. diğerleri hala koşturuyor sevgiyle yüzlerinde tebessümle.
Teşekkürler
DR. HALİL POLAT
Hemşire hanımlar, çalışan personel. TEŞEKKÜRLER.
İnsanda makamdan önce.Görgü,insanlık, merhamet, vijdan ve insana insan gibi davranış olmalı. Burdaki çalışanlarda gördüm tüm bunları.
Tekrar bindik taksiye geldik eve oğlum gelene kadar bekledim yavrularda. erkek olan hemşerim çıktı hanım kızım bana üzüldü bir mahsun. Teyzeciğim paramız bitti erken eve geldik demekki sana yardımcı olacakmışız dedi şaşırdı garip yavrular beni nasıl ağırlıyacaklarını bilemediler.Oğlum geldi üzülmüş bir telaş geldik eve anneciğim lütfen otur, otur biraz. Oğlum üzülme yok bir şey küçücük kesildi iki dikiş attılar dedim. diyemedim parmağım kopmak üzere beş dikiş atıldı, çok kesildi desem, daha çok üzülecek.
İyimisin anneciğim şimdi dedi.
Hemde çok iyiyim! yok bir şeyim zaten şimdi yatar uyurum dedim.
O zaman gidip işimi bitirip döneyim sakın iş yapma ben sabah altı, yedi gibi dönerim. Öptü iyi geceler diledi gitti.
Ben dururmuyum ben, pire gibiyim kalanları yerleştirdim iki bulaşık vardı yıkadım çok zoruma gitmişti yaşadıklarım oturup yazdım sizlerlede paylaşmak istedim.Sabah pansumana gideceğim. Allah düşürmesin diyeceğim ama onlarsızda etmesin herkesi aynı kefeye koymamak lazım. Biri lütfedip yüzüne bakmıyor diğeri canını verecek sanki.
Su yok diyor su yok. Son nefeste bir yudum su sürerler ağzına, sen yaşayana su yok diyorsun su yok hanımefendi.
Dr. Halil Polat, hemşire hanımlar ve görevli personel, onlar gibi mesleğine insanlara saygılı olup hizmet verenler.TEŞEKKÜRLER.
Yazdığım başımdan geçen üzücü olayı sizinle paylaşmak istedim. Olurda okuyan yetkili olursa onlara duyuru. Tüm gelen hastalarla ve benimle ilgilenenlerede teşekkürdü.
Kürek gibi dille değil.
Yürekteki sevgiyle yaklaşsınlar.
Görevlerini yapıp helal para kazansınlar, yada otursunlar evlerinde görev yapmak için can atan candan çalışana bıraksınlar.
Tarih.24 07 2009
Saat. 12