Önce İçimizdeki Çocuklar Sevdi Birbirini...
-1-
Ben dünyanın en güzel kardeleniydim
Ama o gülleri seviyordu...
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
önce içimizdeki çocuklar sevdi birbirini
ne sen farkına vardın el ele tutuştuklarının
birlikle oynadıklarının ne benim haberim oldu
...
gidersen
gülüşünün gökkuşağından
bana ışık ver
yüreğim karanlıkta kalmasın
boğulurum
sevdiğini fısılda geceye arada bir
o zaman bir yıldız göz kırpar bana
seni içimde bulurum
avunurum...
...
yeşerecek ayak izlerin
hüzünler ürkecek salnışından
hep böyle geleceksin
sevinçli bir çocuk olacağım bakarken gözlerine
gökkuşağı yüzünden doğacak
güleceksin
her gece kolların samanyolu olacak boynumda
ne kadar sevdiğimi söylemeyeceğim
sen bileceksin...
Ne güzel dizeler, kaleminize sağlık...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta