Önce Düşümü Soydular Şiiri - Âdem Selçuk

önce düşümü soydular derken aklımı
seni bir tarafa beni bir tarafa koydular
fikrimi unuttum zikrimi unuttuğum kadar

geçmişimi yelle geleceğimi elle savuşturdular
kırdılar kolumu kanadımı -güz olup baharda-
gülü zâra, gönlü nâra, aşkı dâra koydular

kapılıp zamana, yaslandım “koca bir çınar gibi” anılara
burnumda kekik kokuları dilimde huzur şarkıları
ölümü, bir cennet gibi hayatıma sokuşturdular

artık, hain bir ingiliz düşü gibi her şey
“kime niyet kime kısmet” diye, ellerini ovuşturdular
yıldızların koynunda yaşamak varken böyle
beni aysız mezarlarla buluşturdular

ne insanlar gördük -minare gölgesinde- süklüm püklüm
özü sözü “akçakavak yaprağı gibi” belli belirsiz
kazı kazana kurban seçilen “kıbrıs misâli sevdalarla”
biz öldük

16.03.2003