Onca hazan mevsimi Şiiri - İlyas Kaplan

an geldi
nefeste tazelendi ses.
sözler taze bir yağmur olup düştü .

adımlar farklı,
öfkeler farklı
uçuyordu bir an için rüzgarda.
büyüleyiciydi
uzaklara doğru ümitsizce yürürken

en ince sancıları gergef gibi ördü o an
kalbin en ince yaralarına tabip ihtimamıyla dokundu
ilmek ilmek dokudu
göğsünde ki eşsiz ağrıları

onurlu yolculuğun adını fısıldadı
ve kapı kimseye kapanmasın diye
en son araladığında
lacivert duygular körükledi gecenin kor vaktini
kısa ve öz, duru ve diri

yangınların öfkesini söndürdü elinden geldiğince
göğün en yakın yıldızına dokundu sihirli asasıyla
kırık hecelerini yapıştırdı o an ıslak yaşlarıyla
ısıttığı hazan misali uykularda
uyudu uyuyabildiğince

hücrelerinde aşk
içinde düşler
pusulanın ibresi kör dehlizlere gidip gelirken
bir kırlangıcın kanadında kanadı
seher vakti
zerrelere dönüştü o an

kalabalıklardan uzağa
hazların taşrasında
rahatlıkların koynunda
yedi renk kanatlı bir kelebekti artık
açtı
inceldi
çırpındı

yokluğun kozasından sıyrılıyordu
önünden yırtılıyordu gömleği
yanan yalnız bir meşaleydi
asil bir isyan yazılıyordu alnına o an
öylesine soğuk
öylesine derin

kaç kez kızıl yapraklı kestane ağacının altında
kızılca açmıştı ufuk
kaç kez
ırmaklara buluttu
yağmurlara sabahtı
resimlere aynaydı
mevsimlere rüzgardı

neden hala bu kadar uzaklarda
neden hala bu kadar sessizdi

rüyalara yağdığı gibi upuzun
her yer bembeyazdı
her an karbeyazı
reyhan bağının nergisleri kadar ıstıraplı
bazen tavan yapan bir hüzün
bazen yarım kalan bir hikaye

dökülüyordu o an… koca coğrafyaya
irili ufaklı kuru yapraklar
med- cezir etkisiyle
onca çırpınmalar
onca vurgunlar
onca hazan mevsimi

*
redfer