Onbeş-Yirmibir Şiiri - Abdülkadir Karaca

Güneşte sönüyor umutlarımla
Hiç batmayan,bitmeyen bir aşk bilmiyorum
Belki sende yaşarım sanmıştım
Belki sende kanarım aşka
Kanayan yanlarıma inat
Ama gördüm ki
On beşinde neysem yirmi birinde de oyum
Yani hırçın,yani kırıcı
Başına buyruk
On beşimde neysem yirmi birimde de oyum
Hala sana deliler gibi aşığım

Kalem bitmiş yaprak bitmiş yıllarla birlikte
Deste deste şiirler yükseltmişim mazim diye
Çoğu sanaydı biliyorsun
Kurtuluşumdun kastı ömrüme yaralarımdan
Şimdi neden yüzüme susuyorsun
Ne istiyorsun?
Senin başını bana yasladığın gibi
Yaslayamam ben başımı hiç kimseye
Senin bana atıp rahatladığın gibi
Gözyaşımı dökemem bir yere
Açıkçası karşına geçip ağlayamam
On beşimde öyleydim, yirmi birimde değilim
İşte bu senin getirdiğin tek değişim

İlelebet beni görmemek
Nefretini gözlerine yığıp beni seyretmek
Bir başka adamı severek
Beni kahretmek mi istiyorsun?
On beşimde vururdum o adamı
Yirmi birimde kendime sıkarım
Anlıyor musun?

Yüksünüyorsun
Bana gülmekten bile
Düşüyorsun
Ağlarımın ulaşmayacağı yerlere
Sormuyorsun
Şimdi nasıldır, ne halde
Bilmiyorsun
On beşimde neysem, yirmi birimde de oyum
Ağlıyorum

Sana yakıştıramadım her şeyi
Yakıştırdın kendine
Benim sevdamı verdiğim meleği
Kirlettin sen gönlünce
Ne şefkat kalmış gözlerinde nede bir ışık
Aşığın yıkılıveriyor
Bir köşede dağ gibi
On beşimde neyse yirmi birimde de o dünya
Acımasız,neşesiz,nefessiz,kötü
Ve sen beni yargılıyorsun sinema replikleriyle
Bana bakıyorsun üstüne oturmayan kostümlerle
Böyle mi konsantre oluyorsun
Ölümü kadehte sunan kadın rolüne
Ama olmuyor işte
Sen kendine yakıştırsan bile
Ben
On beşimde neysem yirmi birimde de oyum
Sevdiğim kadına hiçbir kötülüğü
Yakıştıramıyorum

Zaten bu yüzden değimli benim hep kaybetmem
Feryatlarımın sebebi beynimin bu pembe tabloları değil mi?
Bundan sonra da değişeceğimi zannetmem
Ne sen anlarsın beni,ne ben vazgeçerim
Kendi tenhamda resmine bakıp
Ruhuma halis acılar demlerim
Belki arkandan acıklı şarkılar söylerim
Çok fazla bilmesem de yalnızlığı
Nasılsa sen gidince öğrenirim
Ama hala orada duruyorsun
On beşinde neysen yirmi birinde de o kalacaksın
İçimden gitmiyorsun

Cihan yansın sen yanma hiç derdime
Alem duysun,sen duymazdan gelirsin
Nasıl olsa bin bir çeşit kölen var
Biri ölsün diğerleri sevinsin
Öyle çabuk olmuyor sen istesen de
On beşimde neysem,yirmi birimde de oyum
Yavaş yavaş tükeniyorum

18 Eylül 07