Onara Onara Şiiri - Turan Oflazoğlu

Üst üste deprem, yangın, fırtına yağmalarından sonra
bir gemidir yol alır kendini onara onara.

Toptan ölen balıklarla yosunlardaki ortak sır
suçlayan bakışlı hayaletlerce tüner dalgalara.

Ekin kurumuş, meyve kararmış eski dünyamızda
hayatsa umut dener hep aynı tohumu yara yara.

Uyandıran, kımıldatan ilk görüntü söndü mü ki
Tanrı bile uğramaz artık bu karanlık kıyılara.

Neyler kutup yıldızı yitirmişsek içerde seni
yön tutamaz dümen sarsıntılardan, yer gök alabora.

Bir sabah elimden tuttuğun, adımı söylediğin
yıkım biter bitmez başlatır yine her şeyi, olur a

Direk kırık, yelken yırtık, şeklini şaşıran tekne
taşır yükünü yine de, bel bağlayıp akıntılara.

Güneş yadırgar, hava küser, toprak vermez olunca
bulunur yeni hayata geçit denize sora sora.

Kendi yıkık, sancağı kalkık, bata çıka sulara
yol alıyor bu gemi kendini onara onara.