Simsiyah gece ve karşımda sen…
Bembeyaz, yumuşak tenin…
Sende kaybolduğum o anlar…
Altın sarısı parlar saçların
değdiği an karanlığın cimri ışık damlaları......
Yaprak gözlerindir beni kaldırıp savuran..
Içinde bir deniz’i hapsedebilecek kadar
Cesur olan gözbebeklerin..
..benim yuvam…
Bak bana…uzun uzun…
Sakın çekme beni en üstlere çıkaran
Yemyeşil iki değerli ateş taşlarını üstümden…
..ne geçmişimdekiler ne de geleceğimdekiler…
Yerin asla dolmaz dediğim an…
Vazgeçmem, benimsin dediğim an
Öldürselerde acı çekmem dediğim an..
Başkasında değil…hep kendinde ara beni..
Hayatın ironisi değdi yine ruhuma…
Bağlanmam sanmıştım…
Ama şimdi kolumda sana bağlı olan bir kelepçe..
Ve anahtarı bulunmamak üzere kayıp…
19 Mayıs,2006
Deniz Zeynep GürleyenKayıt Tarihi : 15.6.2006 21:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Deniz Zeynep Gürleyen](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/06/15/ona-17.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!