Ön Yargıyla Hüküm Verme Şiiri - Sezayi T ...

EŞREF SAATİ Her insanın bir eşref saati vardır. İşte o an geldiğinde moraller gayet düzgün, hoşgörüler en üst seviyelerdedir. Problemleri, içinden çıkılması hemen hemen imkânsız bir sandığa kilitleyip, anahtarını da kendisinin bile bulamayacağı bir yere attığı anları vardır insanların. Her insanda bu zaman ölçüleri değişir. Bazısında çok kısa, göz açıp kapayıncaya kadar geçerken bu eşref saati, bazısında da çok uzun zamana yayılarak gamsızlık ve vurdumduymazlık tanımıyla adlandırılır. Her insanın, aslında bu eşref saatinde kendisini, vicdan ve insaf aynasının terazisinde ölçülendirmesi gerekir. Toplum içindeki yaşantısında kendisinin ne kadar hoşgörülü, ne kadar önyargısız, ne kadar insaflı vs. olup olmadığını sorgulamalı insan. Kişi, bir yazı okuduğunda, bir şey duyduğunda kafasındaki şartlanmışlıkla yargısız infaz yapmamalı. Şayet aklının kesmediği bir soru işareti varsa kafasında, direk (mümkünse) kaynağına başvurarak gerçekleri öğrenmeye çalışmalı. Yoksa en yakın imkânlardan yararlanarak araştırmalı. Hele hele akıllı insan bu vebalin büyüklüğünün altında ezilmemek için önyargıdan kesinlikle kaçınmalı. Sadece kısa bir hikâyeyle örnek vermek istiyorum; Küçücük bebeği olan bir anne, günün birinde tarlada yaralı bir gelincik bulur. (Buradaki gelincik, tarla fareleriyle beslenen ufak tefek yabani bir hayvandır.) Alıp eve getirir ve yarasını da sarar. Onun iyileşmesine vesile olurken gelincik de anneye iyice alışır. Bir gün anne, bebeğini evde uyur halde bırakarak kısa sürede dışarıdaki işlerini halletmek için evden çıkar. Anne bir müddet sonra geri döndüğünde, gelinciğin ağzının ve ayaklarının kana bulanmış olduğunu görür. Galeyana gelerek o kızgınlıkla zavallı hayvanı öldürür. Telaşla bebeğinin bulunduğu odaya koşar. Bir de ne görsün, bebeği beşiğinde mışıl mışıl uyuyor. Yanında da başı parçalanmış zehirli bir yılan yatmakta. İşte, bir önyargının neticesi, takdiri siz okuyucularıma bırakıyorum.