Ön ve Son Koşulsuz Şiiri - Seyfi Karaca

Bir girişse şöyle sağlı sollu
Dörtkollarla doludizginlerin tozanından elalsa bir
Esse, yağsa, ıslatsa iliklerine kadar
İyce bir özeyip bezense gülü ala
Halı yola
Sevmenin gözünü seveyim hergün hiç açılmamış mektuplarıyla
Karmış,
Kıyametmiş
Sel sebil yağmurmuş aldıran kim..?
Dikenli tellere takılacağını izinden geri duran kim..?
Yüreği yerinden sökülürcesine
Gizlisinde çiçek olup açılacak sevincin
Aşkın en öpülesi yerlerinden
Tiryakisi oldumuydu habersiz çıralanışına kendi kendine bir kandil
İnsan açarını bulsa birden çokluğa kilitsiz
Çıkıverse yola zindansız
Konuklu göçebelere uçsuz ve bucaksız
Ve ön-son koşulsuz bir güzel insan
Ayazalaz sevebilse

Seyfi Karaca.......Aralık / 10