On Sekizinci Acımsın Sen Benim

Günler saydım kendi kendime,
Bir iki üç… on sekiz.
On sekizinci gün bugün,
Sensizliğimle geçirdiğim on sekizinci günüm.

Kendimi bitiriyorum her gün her saniye,
Neden diyorum neden yaptım bunu?
Sonra cevap veriyorum kendime,
Daha fazla üzmemek için diyorum.

Ama artık o kadar anlıyorum ki,
Ben seni en çok bu kadar üzebilirmişim.
Ay’sın ya sen aydınlatırsın ya geceyi,
Bende geceyim işte sen olmayınca hep siyah.

Sessizlik yalnızlıkla konuştu bugün,
Yalnız mısın hala?
Belki. Ya sen sessiz?
Evet. hala aynı senin yalnız olduğun gibi.
Aynı bir çocuğun çocuk olması gibi.

Özlüyormuyum diye sordum kendime,
On sekizinci günümde;
On sekiz yaşım da ayrı özlüyor seni,
On sekiz kısmımın da özlediği gibi.

On sekizinci acımsın sen benim,
Yandığım on sekiz odalı ocakta.
Titrediğim on sekiz kış gününde,
Aradım seni tam on sekiz kere.