Yıl iki bin sekiz, kırıldı kolum.
On sekiz ocakta, aldı yavrumu.
Viran oldu hanem, kapandı yolum,
On Sekiz Ocak’ta, aldı yavrumu.
Hekim başucunda derman olmadı.
Yirmisinde Âlim yüzü gülmedi.
Neşe ile ızdırapla,
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Devamını Oku
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
YÜREĞİNİZE SAĞLIK BU GÜZEL ŞİİRİNİZİ
BEĞENİYLE OKUDUM KUTLARIM SİZİ
GÖNLÜNÜZ ŞEN İLHAMINIZ BOL OLSUN
SAYGI VE SEVGİLERİMLE +10 PUAN
Evladınız sizden bir parca Acısı büyük olur,
Acınızı hissediyorum değerli hocam
Allah Rahmet eylesin Takdiri ilahi böyleşmiş
Mekanı cennet olsun
Size ve sevdiklerinize
Sabır ve metanetleri dilerim
Allaha emanet olun efendim
En büyük acı evlat acısı imiş.Allah kimseye evlat acısı göstermesin.
Ölüm yok oluş değil, yeniden diriiştir.
BAŞIN SAĞOLSUN ABİM,RABBİM SABIRLAR VERSİN,ÇOK DUYGULU BİR ÇALIŞMA,İNAN TUTAMADIM KENDİMİ,NUR İÇİNDE YATSIN ,EVLAT ACISI ZOR,RABBİM KİMSYE YAŞATMASIN,GÜÇLÜ KALEMİNİ KUTLUYORUM SELAM VE DUA İLE,,
evlat acısı herşeyden ağır gelir kula. Allah sabrını versin. evladlarımız canımızın diğer yarısıdır. cennet meka olsun.hüzünlü bir şiir ama sizi rahatlatmıştır duygular kaleme dökülünce.
hüzün dolu bir yürek sesi. şiirinizi tebrik ediyorum, mekanı cennet olsun refik bey. selam ve dua ile.
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta