Hani demiş ya atalar,
Ateş düştüğü yeri yakar.
Ortalık anacık babacık,
Kimse kimseyi görmüyor,
Herkes kendi ateşini püskürüyor.
On ölü bu,
On ölü dile kolay.
On ölü…
Yürekler cayır cayır yanıyor
On ölü…
Tomalar gürül gürül su sıkıyor
On ölü…
Patron: “şirketimin itibarı” diyor
İnsanlık nerede eyyyyyyyyyyyy insanlar?
Zulüm ortada kol geziyor.
Birileri buna kader dese de,
Olmadığını bal gibi biliyor.
Tomaların suyu,
Yüreğin ateşini
Söndüremiyor....
Kayıt Tarihi : 9.9.2014 01:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Madencilik ve inşaat. Yüz karası iki dalımız. Ne derseniz deyin, çok geriyiz, çok ilkeliz bu iki dalda. Dünya standartlarının hem gerisindeyiz, hem de, bu standartları yakalamak yerine " kader " deyip geçiştiriyoruz. Olan, gepgenç insanlarımıza oluyor. Yazık oluyor, durmadan ölüyorlar. Hem de çok yazık oluyor.
Kutluyorum şiiri ve sizi saygımla...
bu çirkin düzenden yana olmuşsa... İnsan emeği sömkürmekten kan sülükleri doymak bilmiyorsa, üç baldırı çıplakla Sarıyer balık restorana on işçinin bir aylığını bir yemek için ödüyorsa, ölümler daha çok devam edecek, bu sistemi destekleyen halkımız daha da çok çekecektir. Ölenlere rahmet dilemekten başka elimden ne gelir. Soysuzların önünde ancak özel çıkarı olanlar eğilir...++
TÜM YORUMLAR (4)