On İki Şubat Şiiri - Sinan Karakaş

ON İKİ ŞUBAT 1920

Yiğitler harmanıdır, vatan toprağı Maraş,
Her karışı mübarek, vatanın toprağının,
Düşmanı kovmak için, yeter de artar faraş,
Gülleri solmayacak,İstiklalin bağının.

Beleş mi alındı ki, Maraş beleş verilsin,
Her kim düşmanca bakar, hemen yere serilsin,
Dostlarıyla dost olur, düşmanlarıyla düşman,
Verdiği mücadele, el alemce görülsün.

Rıdvan Hoca durur mu, kılınmaz dedi Cuma,
Secde etmeden önce, hazırlanın kıyama,
İstiklal payimalse, nasıl dursun Maraş'lı,
Yan göz ile bakamaz, hiç kimse bayrağıma.

Bunlar şeref yoksunu,, omurgasız düşmanlar,
Namus söz konusuysa, durmaz Sütçü İmamlar,
Uzunolukta düşman, alçaldıkça alçaldı,
Verilen dersten sonra, eşekten de pişmanlar.

Kafirler Şehit olmaz, şehadet Allah için,
Namusa el atana, ibretlik bir son biçin,
Ey namus düşmanları, behey emperyalistler,
Dış görüntünüz insan, bu hayvanlığınız niçin.

Maraş'lı yaşıyorsa, şehadete adaydır,
Buna şahit bayrakta, asaletiyle ay'dır,
Kitabullahta bize, ayetle bildirildi,
Şehide ölü denmez, onlar her zaman Hay'dır.

Kahraman olunmuyor, kahraman doğuluyor,
İstiklali olmayan, kahraman boğuluyor,
On İki Şubat günü, destan yazdı Maraşlı,
Düşmanlar fare olmuş, Maraş'tan kovuluyor.

Maraş bahçelerinde, bülbülleri ötmeden,
Yüzünde güller açmaz, düşman çekip gitmeden,
Savunmada Maraş'lı, kıyamet kopana dek,
Maraş'ı teslim etmez, son nefesi bitmeden.

İnsani kahramanlar, şehrinin eniştesi,
Ya şehit ya istiklal, yoktur bunun ötesi,
Şehit gül bahçesinin,, nadide tomurcuğu,
Bülbüllerce yapılmış, şehadetin bestesi...........İNSANİ