On beş dakika Şiiri - Salih Özenç

Her şey on beş dakikadan ibaretti
Hayatımın en anlamlı on beş dakikası
Kalp çarpıntım hiç dinmedi
Kara gözlerine mahkum oldum
Dilim tutuldu önce
Suçlu bir çocuk gibiydim önünde
Sonra birden dilimde o ilk kelime
Kulak verse o bile duyardı, kalp çarpıntımı
Onca zaman uzaktan sevdim seni
Kara gözlerin ilk kez bu kadar yakındı bana
Uzansam tutabilirdim ellerini
Gerçektin işte, karşımdaydın
Hayallerimi süsleyen peri

Şimdilerde gözlerim daha bir parlak
İçim sen dolu
Senle o anı sensiz saatlere sığdıramıyorum bu günlerde
Her aklıma gelişinde
Yine yaşıyorum o on beş dakikayı
Ama saatler alıyor bu sefer
Çünkü
Sana söylemek isteyip de söyleyemediğim
Kara gözlerinin unutturduğu her şeyi ekliyorum
Belki duysan kızarsın
Ama gözlerin gözlerime değiyor
Her gece ışıklar sönünce,
Dualarla gelirim sana
Gözlerine benzeyen geceyi izledim
Sabaha kadar

Bu gece gökyüzü gözlerinden de kara
İner yere sağanak sağanak
Bir sarı ışık çığlık çığlığa toprağa karışır
Korkar mısın gecenin karanlığından
Ya da gök gürültüsünden
Kara gözlerin nasıl olur acaba
Islanınca gözyaşıyla
Hiç görmedim görmeyeyim de

Sürmelerin arkasına saklı gülüşün
Her aklıma gelişte
Daha da yakışıyor sana
Sende beni anımsar mısın acaba benim gibi?
Sana da o on beş dakika
Saatlerce gelir mi ki?
Belki kuruntu, belki hayal sadece
Sen beni nasıl düşünürsün bilmem ama
Senden önce korkmazdım hiçbir şeyden
Şimdilerde ise,
Tek korkum sensizlik
SALİH ÖZENÇ