Omzumda Uyurken Şiiri - Nurşah Şenel

Ninni kırması bir gürültüydü
Tıngır mıngır giden otobüs avazı
külüstür ruhu sallantılı…
Nasıl bir uykuya dalıştı bu
uykusunda ilk kez uykusuzluğunu
sevdi ruhum
omzuma dayanmıştı
uyumuyordu önce
sonra başı düştü öne doğru aniden
kaldırdım usulca ve
kalbinden öptüm
ruhu bile duymadı
hararetli bir düş yoruyordu belki de
saniyelere sıkıştırdığı…
Kokladım saçlarındaki yaşamı
soludum bir nefeste duymadı
ağırlığından nasiplendikçe bedenim
kuş tüyü hislerim kabardı
uçtum uçtum
uçtum…
Havada kanat çırptıkça alevlenen
bir kuş gibiydim
kanat çırptıkça harlandım
sevdim…
O uyanmadı
omzumda ağırlıktı
gün de gidiyordu gücü tükenmiş
mesai bitmişti
paydos…!
Bense izliyordum onu
güzeldi kısacık kirpikleri
uyusun da büyüsün ninni…