Omzu Düşük Bir Hikaye… Şiiri - Adnan Durmaz

bir büyük ağaç olmalı
binlerce kuş cıvıldayan
belki de bir armağandır
sahibi ölmüş bir aşktan
sen oradan geçersin ya
topları sırtına çarpan
çocukların arasından
ergen bir oğlan sanırlar
kıyıya doğru kaçmasan
öyle düşünürüm seni
inanılmaz uzaklardan

hayır hiç karşılaşmadık
evet adını da bilmem
ama tanırım kokunu
bin insanın arasından
ince çocuk parmakların
yumulur bir serçe gibi
bilirim koşar gelirsin
ilk kez bile görsen beni

korsan mitinglerle dolu
ve devrimci yolculuklar
kararlı mert arkadaşlar
yalnızlıklar ve hüzünler
elden bırakılamayan
bir romanda kahramansın
henüz yazılmamış olan

seni öyle düşünürüm
dalgın boş iri gözlerin
kimi zaman karanlığa
duvarlara dalgalara
bakarsın bir çift bıçakla
bazan net bazan belirsiz
ortasında bir var bir yok
buğuya benzer bir sisin
çantanda yarım bir kitap
çiziktirilmiş kağıtlar
bin yıldır yollara bakar
bir aşkı bekler gibisin

yüzümde ezilmiş keder
gülüşümün kırık yeri
kaşlarıma silah çatmış
alnımda mevzili öfke
uzaktan görsen tanırsın
sanki dün ayrılmış gibi

kuşkum yok aşklar yaşadın
acı çektin kederlendin
bir yanın uçurum gibi
hep deli bir boşluk taşır
bir yanında gölgen sanki
tanımlanmaz bir eksiklik
hepsi yarım kalıvermiş
nice yaralı ilişki
zamanla insan yüreği
ayrılıkla da uzlaşır
bazan düşünür dersin ki
“yaşasaydım tükenirdi”
bir şiir bir şarkı bir gül
aah aradığın sevdaya
günül ne zaman ulaşır

sana yazdığımı bilme
bu omzu düşük şiiri
hep gencecik -coşku dolu
öyle hayal et yarini
yanından geçip giderim
tanışmıyoruz nasılsa
sen yanında sevgilinle
gözlerine bakarken tam
içine girercesine
mutlu olurum inan ki
buruşturup yüzüm gibi
çöpe atarım bu şiiri

adnan durmaz
09.07.2007