Omuzundaki Ben(e) Şiiri - Mehmet Ata Yiğiz

I.
Zaman uyurken salladım dut ağaçlarını
Kaydı yastığın altından
Kuruttuğun muskanın yaprakları

II.
Kutsal görüyordu annem
Muskanın yeşilini
Sabahları

III.
Düşündükçe her şeyi
Yer küçülüyordu dağların gözünde

IV.
Sen uyanmadan
Düşüveriyordu sevaplar
Rengi solmuş muskanın ilk dizesine

V.
Karanlık kaçarken kendinden
Sırtı bana dönük peçesi beyaz
Bir kadın gördüm başucunda

VI.
Omuzundaki bene dokunuyordu
İllegal
Benin rengini yüzüne sürüyordu aralıksız

VII.
Düşündüm bir anda annem olmalıydı
Aşık olduğum dilde duasını duydum
Yolda gelirken taşlara dokunmuş
Kokusunu sürmüştü
Gecenin mahrem vaktine

VIII.
Üst üste üç etek giymişti
En mahrem cebinden
Çiçekleri solmuş mendili kokladı

IX.
Tanıdım mendili babamın hediyesiydi
Uzun bir söz daha mühürledi dudaklarına
Nefesi uzamıştı virgülü beklerken
Noktayı koydu nefesine

X.
Beni mi gördü bilemedim
Hala soruyorum kendime
Neden kesti o uzun cümleyi

XI.
Başucundaki tası aldı
Çömelerek içti suyu
O'na inanıyordu

XII.
Söktü teninden iki fistanı
Üstüne serdi yakaladığı rüyayı
Ve kutsal bir uykuya daldı

XIII.
Uyandık akrep figürlü halıda
Rüyayı dörde bölmüştü muskayı da
Dört nehirde yüzmüştü yüzükoyun
Kaybetmişti rüyasında
Dört kardeşten birini

XIV:
Yokladığım halıda elimi soktu uyuyan akrep
Uyandık hep birlikte bir apartmanın giriş katında
Ben babama sarılırken sevgilim sırtındaki beni
Yüzüme sürdü milyon ömürler aktı dünyaya