Omuzlarınıza güvenmedim ayakta durmaya çalışırken
Dostluğunuz sanmıştım
Beni böyle asırlık çınarlar gibi dimdik tutan
Aşkınız sanmıştım böyle şair kılan
Karanlıksa
Benimdir o karanlık
Bana düşer elbet aydınlatmak
Şiirse
Benimdir o şiir
Hiçbiriniz yoktunuz
Sonbahar yağmurları damlarken
Açık kalan yarama
Ben yalnız başıma öğrendim
O dar yollarda yürümeyi
Hasret
Bir atımlık mermiydi
Şiirimin şarjöründe
Aşk,
Yüreğimde patlamaya hazır bir bomba
Kimseler bilmez bunu benden başka
Omuzlarınıza güvenmedim ayakta dururken
Dostluğunuz değildir beni dimdik tutan
Ama ne olursa olsun
Özleminizdir beni böyle şair kılan...
Kayıt Tarihi : 29.12.2003 22:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Melih Coşkun](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/12/29/omuzlariniza-guvenmedim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!