Omuzlarındaki Yük Şiiri - Kasım Kobakçı

Gün dönse de, bahar geçse de, telaş yorsa da güzel,
Şans seni bin bir kapıdan geçirse de güzel,
Sevgiyle girdik güne, hep koşturduk,
Kalbine girersek, sana zor olsa da güzel.

Yürü sessizce, geç aşk kapısından,
Al şişeyi, git dağlara, kendin iç,
Umudun saf yüzü olan sevgi kirlenmemeli,
Kaçın kötülerden, hoşgörü göster insanlara.

Dağları, dereleri bilmem, yükseklerden taşarım,
Yollara çıktım, gece gündüz koşarım,
Kendine nerede ve nasıl yer ararsın,
Her bebeğin kalbine sığar yaşarım.

Saçlarını kaç asırdır taşıdığını ona sor,
Her gün yeni bir acı gelse de yüreğine,
Yormaz yola çıkanları, sırtlarındaki yük,
Ah bilsen, kelimeler alır omuzlarındaki yükü.