Ömürden Şiiri - Üzeyir Aydın

ÖMÜRDEN

Ömür eksilere giderken; Sen, ben nereye
Sordun mu? Hiç neden nasıl diye
Saçlarımda aklar, yalnızlığın girdabında
Yok oluşu bekler gibi
Ben dururken
Hayat benden kaçıyor
Seni beklerken
Bense hayatı kovalıyorum
Tutulur mu? Bilmem
Suya hasret yarılmış toprak
Yağmuru beklerken
Ben seni bekliyorum
Gelir mi? Bilmem desem de
Ömür geçecek yokluğunda
Bilsem de, bilmesem de
Yalınız geceler de
Sabah olsa da
Hayat kaçıyor
Ben kovalıyorum
Ömür tükense de
Ömür beni tüketse de
Ömür kısa; hayat uzun
Seni beklerken

Bir umut tüketse de
Akıp giden hayatta
Tersine akar
Can suyum olur mu?
Deyip beklersem
Can verir mi?
Karda güneşi bekleyen
Kardelen olur mu?
Deyip hayale daldım

Hayal buya
Beklemek yürek sızısı
Gönlüm aşk hırsızı
Sen önde ben arkada
Kaçan sen, kovalayan ben
Benim yürek bende
Seninki başka yerde
Kimin için nasıl atar
Deyip düşlerken
Delimi ne derlerken
Deli bile olamayınca
Aşkı sevdayı bulamayınca
Beden isyan eder
Gören göz görmezse
Duyup anlamazsa
Aklımda o vardır
Gözümden yaş akamasada
Yüreğimden kan damlar
Rüyalara dalar
Uyanırsın
Ömrün varsa

Cebirin Defteri; 22, Kasım; 2011; Altıntaş