Ömür Yarası... Şiiri - Osman Coşkun

bazen susar gece
bu sebepten yıldızlar göz kırpar
keşfedilmeyi bekleyen yitik bir gezegendir ölüm
bilmediğim lisanlarda susarım
her zaman bilmediğim bir saklambaçtır körebelik

oyunların kayıp hayat barındıran o heyecanlı telaşında
gürültü var fakat ses yok arkadaş
kime şarkı fısıldasam
kulaksız kalır van gogh

öncesi berisi ardı arkası
sırası gelmişken susuşmak
el ele gönülden göz ucuyla tutuşmak yârin saçlarına
sen gel bu sebepten yıldızlar göz kırpar
her zaman keşfi mümkün olmayan marstır gönlüm
çoğunlukla sönmüş yanardağlar barındırır
buz kütleleri sana olan sevdamın esaretidir

bilinen bilinmeyen bilinmesi mümkün olmayan
söylenip anlaşılmayan yanaklarının kızılı gibi
aklı olup gönlü çamurlar içinde kıvranan
yalnızlık iki kişiliktir çoğul eki almışsa

bazen susar gece
anlamını bilmediğim ama hoşuma giden
ve bu hoşa gidiş yüzündendir kendimi onlara yakın hissetmem
yoksa uzaklıkları mars ile ifade edilemez bir gerçekliktir
işte bu realite yüzündendir susuşlarım, susup elini tutuşlarım
oysa sürrealist bir yolcuyum sokakların çıkmaz aralıklarında

dışarıda karanlık ayağa kalkıyor arkadaş
eften püften sözler biriktirmişsin yarına
yürüyelim yüreğinin aort damarı istikametinde
kesilsin yolumuz yordamsız kalalım
üşüyorum arkadaş susadım geceye

gece bazen susar

hakkın var elini tutmayı bile beceremedim
küfretsen selamettir
bazen susar gece
tutuşur saçlarımız susuşlarımız bundandır…

adına hürmetkar anlamlar yüklerim
o kadar anlamın altında ezilirsin arkadaş
anlamsızsın…
bana öyle bir küfret
yarası ömür boyu kanasın…

içelim güzelliğine güzelim
yarasın…