Ömür kısa, yol uzun.
Ne geleni ne de gideni artık beklemiyorsun.
Menzil aldıkça yavaşlıyor adımlar,
Küçülüyor kalbimdeki koskocaman umutlar,
Sarı solgun resimlerde kaldı gülüşler,
çocuk masumiyetindeki sevinişler.
Eski bir plakta çalan ağır aksak bir şarkı,
Yarım kalan sevdalardan izler bıraktı.
Bir ömür çizgisidir yüzümüzdeki,
Hatırlatır bize içimizdeki hüzünleri.
Saçlara düşen aklar,
İçinde ne hikayeler saklar.
Zaman koluma girmiş götürüyor atiye,
Kızıl bir akşam üstü, günden kalan bakiye,
Bazen yorulduğunu hissedersin hayattan,
Oysa yorulmuşsundur güçlü görünmeye çalışmaktan.
Yol uzun gitmekle bitmiyor,
Günler su gibi akıp geçiyor.
Kayıt Tarihi : 24.1.2023 00:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!