Ömür Tükenir Şiiri - Seyrani Göl

Kimler geldi geçti bu yoldan,
zaman bir ırmak misali çağladı aktı.
Gölgeler uzadı taş duvarlarda,
ayak sesleri sustu, yalnızlık kaldı.

Bir serçe kondu, sustu dal ucunda,
ardından göç katarı düştü yollara.
Mevsimler ardı ardına değişti,
insan kaldı özlemin boşluğunda.

Bir gül açtı, soldu bahçesinde ömrün,
bir çocuk gülüşü çınladı uzaklarda.
Kimi sevdasını bıraktı rüzgâra,
kimi kederini gömdü akşamlara.

Geceler sordu, yıldızlar sustu,
ay ışığı döküldü eski taşlara.
Her gelen, ardında iz bıraktı da,
hiçbiri dönmedi o eski çağlara.

Her adımda bir hatıra gizlenir,
her köşe başı bir veda saklar.
Yol bitmez, insan tükenir sonunda,
ırmak denize varır, ömür toprağa akar.
S.GÖL