Ömür Sonbahar Şiiri - Osman Utkan

Taşıması zordur yükler sırtımda
Altında eğildim ömür sonbahar
Çekilmiş bir sürü ahlar ardımda
Ben böyle değildim ömür sonbahar

Tarifsiz duygular ruhumu kaplar
Geçmiş hançerini bağrıma saplar
Topladım çıkardır tutmaz hesaplar
Yaşlanıp çoğaldım ömür sonbahar

Sarıya boyanmış bir hüzün çöker
Toprak insanları kendine çeker
İçimde fırtına şimşekler çakar
Yağmurda boğuldum ömür sonbahar

Gündüz gözü güzü görmez kör idim
Yazın sıcağında yaştım kurudum
Kuru yaprak gibi düştüm çürüdüm
Un ufak dağıldım ömür sonbahar

Mevsimden mi bilmem oldum olalı
Gurbette gönüller ağır yaralı
Fani dünyanın budur kuralı
Yerlere yığıldım ömür sonbahar