Ömür Raporu Şiiri - Özcan Kurt

Ne dönemler ne ara tatiller gelip de geçti,
Hayatın güç, hiç bir türlü mezun edemediği,
Yaramaz çocuklar gibi dışta seçili kaldık..
Ne sap memnun kesilip baltaya yontulğundan,
Ne balta memnun bir sapa uyup çakıldığından..

Halbuki biz uslu çocuklar  olmuştuk sonunda,
Her direndiğimizden kırıldık, artık yorulduk,
Rüzgar esti, fırtına vurdu sel aldı götürdü,
Güçlü olmak direnmek değil  hem esnek olmakmış,
Bazen eğilmekmiş de, yattık ve kalktık öğrendik.

Ne var ki, ders zilini kaçırmış tembel çocuklar,
Bin türlü cenderelere taştık hiç sığamadık,
Halbuki yanmaları bile göze almış idik,
Ne hardan şikayet ettik, ne baldan ne de acıdan,
Meyve dalında olurmuş düştük geçtik öğrendik.

Sulandık, boya verdik, susuz kaldık yere verdik,
Ne toprağa yar olduk, suya, hava ne güneşe,
Buraların adamı değilik biz sanki  azizim,
Kalktıkca itildik ve tutundukca yanlız kaldık,
İnsan yalnız ölürmüş, dirildik, öldük öğrendik.

Bezirganız, yükümüz pazarda dürülü kaldı,
Ases başı geldi vurdu, tezgah serili kaldı,
Bu can kaynadı oldu, gayrı hem demini aldı,
Özvecan döndü özüne artık yerini aldı,
Oyunmuş, çaldık dedik, ağladık güldük öğrendik.