Ömür Hayat Çarkında Şiiri - Hasan Arpaci

Fener;
Öksüz çocuklar gibi hüzünlü,
Duvarda asılı kalmış.
On dört numara,
Gaz lambası kederinden,
Tozlara bulanmış.
Gaz ocağı çok pahalı,
Bizim yoktu,
İyi ki alamamışız,
Onlarda şimdi,
Bir köşede ağlayacaktı.

Çamlar bu kasvete,
Bu ızdıraba dayanmayıp,
Hastalıktan yıkılmış.
Ona nispet eder gibi,
Vişneler çiçek açmış.
Birileri düşünüp köşeye,
İncir ağacı bile dikmiş.

Çevrede,
Naşrapa yapan ustanın tangırtısı,
Bağırıp çağıran tellalın tungurtusu,
Mezarlık kumarcısı,
Ne de,
Mezarlığı parselleyen emlakçısı,
Kalmamış...

Başını alan gitmiş,
Evlerde hüzün,
Bahçelerde hazan kalmış.
Bir de,
Poyraz eserken,
Uğuldayan sesi,
Toza toprağa sarmış.
Yeni günler doğarken,
Eski devir kapanmış.

Ama,
Ne gelenler,
Ne bakanlar farkında,
Ömür hayat çarkında,
Buz gibi dağılmakta...

Hasan Arpacı,2020,Ortalıca,Tosya